Kişinin deli olduğu hareketlerinden mi belli olur yoksa konuşmalarından mı? Ya konuşmazsa acaba delinin fikirleri anlaşılır mı? Ken Kesey’in kitabı “One flew over the cockoo’s nest” orijinal adı ile 1962’de  Amerika’da çıktığında daha ilk baskısıydı. Yıllar sonra başrolde Jack Nicholson’un oynadığı aynı adlı film beş dalda Oscar almıştı. Nicholson’un olağanüstü performansı halen bir örnek olarak gösterilir. Tüm kadronun deli tiplemeleri inanılmazdı. 

Aynı konu “Guguk Kuşu” adı ile bale-dans-drama şeklinde ilk defa devlet Opera ve Balesi tarafından Atatürk Kültür merkezinde 19 Kasım’da sahnelendi. Kareografiyi İhsan Bengier müziği ise İlteriş Sun üstlenmişti. Sahnede yaklaşık kırk kişi yer alırken koltukların hemen hepsi doluydu fakat oyun salonu nedense doldurmuyordu. Bir şeyler sürekli eksikti. İlk perdede orkestrasız banttan çalan müziğin paraziti kulakları tırmalıyordu. Sahnede devamlı boy göstermeye çalışan delilerin oyun gücü mükemmel bile olsa göz kontağı olmadığından surat mimikleri gözükmediğinden herhangi bir deli bağlantısı yapılamıyordu. Kıyafetler çok güzel olmasına rağmen. Kendimi sessiz bir film seyrediyor gibi hissettim tüm temsil boyunca hani sonradan müzik sesinin eklendiği filmlerden…

Çoğu zaman bir kitabı filmine tercih etmişimdir. Kendi filmimi kafamda çekip, yazarın yazdıklarını hayal etmek büyük bir zevk vermiştir. Bu oyunu gördüğümde ise orijinal filmini tercih ettim. Nicholson’un yerini almış olan baletin işi de zordu. Oyun genel olarak iyi olsa bile koltukta oturup filmi seyrettiğimde karakterlerin hepsi beni içlerine almıştı ve sanki onlar ile beraber tımarhanenin içindeydim. “Guguk Kuşu” oyununda ise aynı şeyleri yaşayamadım. Galası 22 Kasım’da yapılacaktır, ilgilenenlere duyurulur.